Op maandag 11 januari 1965 knipte ik mezelf een pony en bewaarde de lok. Die vouwde ik in een vloeipapiertje waarin eerder een Japanse pop had gezeten. De vader van mijn toenmalige vriendinnetje was voor zijn werk naar de Olympische spelen in Japan geweest en had ook voor mij een presentje meegenomen. Die pop heeft onze laatste verhuizing niet overleefd, de lok en het papier dus wel. En met dit plukje haar uit de tijd dat mijn haar nog niet grijs was, kwam een stroom van heerlijke herinneringen los. Dus pakte ik het opnieuw zorgvuldig in en borg het op. Ik hoop het over een jaar of twintig nog eens tegen te komen. Heeft het toch zijn nut.
Wonen in Caldese (Italië) 
Prachtige donkere lok, Emie. Ik moest gelijk terugdenken aan het jaar 1968. Rob ging toen in dienst en daar aangekomen werd hem verzocht direct zijn baard af te scheren. Deze heeft hij toen per post naar mij toegestuurd. Ik heb hem nog steeds bewaard. Grappig was dat ik Rob de eerstvolgende keer dat ik hem afhaalde op het station niet herkende….Ook nog gekleed in uniform (van de Luchtmacht) met zo’n “broodje” op zijn hoofd. We hebben enorm gelachen, dat begrijp je.
Ha, ha..een baard opsturen. Had Rob het opgeplakt of was het een echt lange baard Riny? Toen ik de wijnboer voor het eerst in militair uniform zag met een kort geknipt koppie heb ik ook enorm staan lachen.
Rob had een korte baard, dus alle haren zitten los in de envelop. Ook grappig was dat Rob best een kort geknipt kapsel had, maar ook daar moest nog een keer de schaar in…..
Goh, zó donker was jij ooit. Ik heb geen losjes van mijn eigen haar, wel van mijn jongens. (Bijna) zwart van de oudste en hoogblond van middelste en jongste
Ook grappig dat jullie zonen zulke verschillende haarkleuren hebben. Ik heb twee blonde zussen en één donkere van een blonde moeder en donkere vader.
ik krijg juist heel veel complimenten over mijn “witte ” haar, over mijn dunne melkboerenhondehaar kreeg ik nooit complimenten alleen maar aanmerkingen dat het zo dun en slap was
Wat leuk dat nu zoveel complimenten krijgt, Cisca. Geniet er lekker van!
Vroeger maakte men heel mooie dingen in medaillons van mensenhaar. Maar dat zal wel een kunst zijn, die men niet meer verstaat.
Kan jij van mijn lokje niet iets breien, Wieneke?
Vorige week ontdekte ik een doosje, wat nog van mijn moeder was, een mooie goudkleurige lok. Die is van mijn nu 43 jarig jongste zoon, wiens haarkleur nu zeer donker is. Zo vertederend om naar te kijken.
Dat had ik eigenlijk ook moeten doen, Elina. Onze zoon is vrijwel kaal op z’n 44e.
Ik heb bijna mij hele leven kort haar gehad, dus geen sweet memories……..
Jij haalt je zoete herinneringen weer uit wat anders, Marthy. Een heerlijk kinderboek bijvoorbeeld van Joke van Leeuwen
Ik moet ook nog ergens zo’n staart hebben liggen, maar waar?
Ja, die heb ik ook nog, wel geprepareerd.
O jee, dat wordt kasten opruimen, Jeanne