Die fotocamera binnen handbereik zorgt ervoor dat ik vrijwel altijd de bloemen in huis fotografeer. Vreemde afwijking zullen jullie denken. Klopt. Maar ik geniet er dus dubbel en dwars van. En dan zeg ik het ook nog vaak hardop tegen mijn huisgenoot, de man hier ter plaatse. ‘Kijk eens hoe ver ze open staan. Wat een aparte kleur, hè. Hebben ze nog genoeg water? Vandaag zijn ze op z’n mooist.’ Dat soort dingen roep ik dus voortdurend. We kregen ze zaterdag en ik laat bij deze graag aan de gevers weten dat ik er niet over uitgekletst raak. Zo mooi!
Prachtig! Ik geniet ook altijd zo van de bloemen, tulpen die zich in de vaas ontwikkelen. Heerlijk met het licht erop.
Beter dubbele tulpen dan een dubbele tong!
Zowel die bloemen, als jouw woordspeling erop kunnen mij bekoren, Emie.
Ze zijn prachtig!
Tulpen, en dan ook nog in mijn kleur: prachtig!
Een dankbaar onderwerp om te fotograferen! En nu genieten wij er ook nog van mee!
Zo maf doe ik ook. Heerlijk toch? Wij zijn dankbare bloemenkinderen.
Kleur is echt prachtig. Tulpen zijn altijd leuk, maar deze zijn bijzonder.