Wintertijd. Voor mij hoeft het niet. Ik zat me gisteravond om zeven uur te realiseren dat het vandaag om zes uur dus al bijna donker is. En ja, ik weet het en ik hoor het anderen zeggen: ‘Gezellig kaarsen aan en knus in huis. Je kunt er toch niets aan veranderen. Waar héb je het over. Er zijn wel ergere dingen.’ Allemaal waar. Blogvriendin Henny heeft de traditie ontwikkeld om juist in dát weekend met familie een heerlijke maaltijd te verzorgen. Een fantastisch idee vind ik. Iets ter navolging. Maar goed. Het was dus vanmorgen wel tamelijk licht toen we om negen uur gingen wandelen.
Ik vind het ook altijd weer ingewikkeld die wisseldagen. Zeker in deze tijd van het jaar krijg je het gevoel meteen midden in de winter te zitten.
Precies Jeanne. En wat je ’s morgens aan licht wint, ben je ’s middags weer kwijt.