Kreeg afgelopen week een compliment dat mijn blogs altijd lekker positief zijn. Tja, antwoordde ik, ik ben een gezegend mens en heb niets te klagen. Maar vandaag zeur ik. De treinreis van Delft naar Eindhoven eindigde in Boxel. Moesten flink improviseren om naar het vliegveld te komen. Bij thuiskomst bleek de vriezer vanwege een stroomstoring ontdooid en kon ik de inhoud weg kieperen. Inclusief vlierbessen en bramen die jam hadden kunnen worden. De keukenvloer was een grote donkerpaarse kleffe zooi. Bij het openen van mijn laptop bleek het scherm gebroken te zijn. Vanmorgen stapte ik net de douche uit toen ik beneden ‘help, help’ hoorde roepen. Mijn douchewater en meer stroomde over de gootsteenrand. Bloot en druppend vloog ik naar beneden om te helpen hozen. Ik heb liever niet dat de lezers dat voor zich zien. Want dan wordt het toch nog een grappig verhaal.
Balen Emie. Zonde van het eten en de – hopelijk te repareren laptop – maar het is allemaal te vervangen.
Er zijn ergere dingen, Inge. En het leverde me bovendien een blogje!
Hoe kan zo’n laptopscherm gebroken zijn?! Heb je daar die keukenvloer mee gedweild misschien?
Klassiek geval van laptoptas laten vallen, Henny. We zeulen die dingen overal mee naar toe.
Even mopperen kan geen kwaad. Zulke dingen komen ook altijd zo snel achter elkaar. Maar nu opgeruimd en aagekleed er weer tegenaan. Wel jammer van al het eten,tja…..
..en niet te vergeten die laptop. Echt wel erg zonde Els. We gaan eens kijken of het hier te repareren is. Hij doet het nog wel gelukkig.
Je kunt er alweer een beetje om lachen, geloof ik. Ik kan me voorstellen hoe je baalt hoor, maar het is dan toch al gebeurd. Dus dan maar bloot ertegenaan en des te sneller is boel weer onder controle! Beter dan bloot bij de pakken neer zitten toch?
Absoluut Jeanne. Ik was blij dat er niks ernstigs met de wijnboer aan de hand was.
Jammer. Vlasje maakte me juist lekker aan het lachen.
Er kan niet genoeg gelachen worden, Marja! Je mag me zelfs uitlachen want het was geen gezicht 🙂
Pffffffff. Balen zeg. Succes met ” de prut “
’t Is allemaal weer opgeruimd hoor, Ria. Maar zo zonde!
Dit soort tegenslagen maken je hetgeen wel goed is extra waarderen, toch? Al is het wel sneu. Maar een blote paarse plakkerige Emie, lijkt me wel het aanzien waard…..
Hoewel er wel even een aanslag werd gedaan op mijn humeur toen ik eten en schoongemaakt fruit moest weggooien én die laptop beschadigd bleek, tel ik nog steeds mijn zegeningen en weet dat ik er vele heb. Vergeet dat beeld van mij in die keuken maar snel, Vlas.