Als ik een goede boekrecensie lees of hoor, dan zet ik het boek op mijn lijstje. Idem wat betreft films, tentoonstellingen en recepten. Er is zoveel moois en mijn belangstelling tamelijk breed. Maar ja. Ik kan in dit ene leven niet álles lezen, leren, zien, eten en beleven. Kloek besluit: wég met mijn ik-wil-nog-graag-lijstjes. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Zoals bijvoorbeeld dit boek, dat ik uit de minibieb van Delft haalde. Een detective, geschreven door twee Italiaanse auteurs. Het verhaal speelt zich af in de buurt van Bologna en zit vol met herkenbare types. De wijnboer en ik lazen met met plezier. De minibieb indachtig, ga ik het doorgeven. Ik weet wel een paar mensen die ik daar een plezier mee kan doen.
Het boodschappenlijstje. Ook dat moet er soms aan geloven. Weg ermee! Het leven zit al zo vol met wat moet.
Lijstjes heb ik niet, wel een stapel met boeken die ik nog wil lezen en een boel breiwerkjes die wachten om afgemaakt te worden. Maar ik laat me niet haasten 🙂
Ach…we hoeven ons gelukkig ook niet te vervelen, Inge. Dat is ook veel waard.
Toevallig ben ik ook begonnen aan zomaar een boek, dat ergens op een stapel lag en dat me wel aansprak. Ondanks alle lijstjes.
Oh…wat worden we lossig alletwee!
Ja poe hè?
Ja ik snap dat je het zo doet. . Maar toch gooi ik mijn lijstjes niet weg. Want ik vind het niet erg als ik er niet aan toe kom. Dat was al een hele tijd geleden een besluit.
Dat is ook een handige methode, Bertie. En ik maakte me ook niet al te druk om die lijstjes hoor. Maar toch probeer ik meer los te laten.
Blijf jij vooral recensies schrijven daar geniet ik ook van.
Ja, je hebt gelijk. Je kan niet overal aan meedoen. Ik probeer daar ook steeds meer naar te leven.
Maar we gaan wel de komende winter naar Voorlinden in Wassenaar hoor Marthy. Dat staat nog op ons gezamenlijk lijstje. Samen met Jeanne?
Hi Emie; “wég met mijn ik-wil-nog-graag-lijstjes” is een aktie, die jou vast veel ruimte gaat geven!
Ik moet inderdaad tamelijk veel dingen van mezelf dus een beetje losser kan geen kwaad Jan.