Toen we vier weken geleden naar NL gingen, had ik in mijn handbagage wat pioenrozen gestopt. Ze waren nog in de knop en ik veronderstelde dat ze in de warme kamer bij mijn ouders thuis, wel open zouden gaan. De plant komt oorspronkelijk uit de tuin van mijn oma en ik maak die leuke moeder van me altijd blij met een pioennazaat. Maar kennelijk was ik te vroeg. Ondanks mijn moeders zorg van vers water, steeltje bijknippen en knop open peuteren, werd het niks. U zult het dit jaar met de foto’s moeten doen, mam.
Waren de lievelingsbloemen van mijn moeder….Prachtig, Emie
Ja mooi hè Riny. Fijne herinneringen die zo maar opborrelen als je deze bloemen ziet.
Ik heb er net zo een, ook dierbaar want gekregen van een jong gestorven zwager. Maar die van jou heeft veel meer bloemen, prachtig.
We hebben ze gesplitst, drie bij ons op de berg en al weer twee in de tuinen van onze kinderen. En sinds vanmiddag toch nog een paar bij mijn moeder in een vaasje. Zelden zo’n sterke en volle pioen gezien, Marthy.