Terwijl wij gisteren met z’n viertjes een laatste uitbundige dag doorbrachten, werden de meesten van jullie geconfronteerd met de verschrikkelijke beelden van de aanslag in Manchester. Met terugwerkende kracht vind ik de kop boven mijn blog van gisteren weinig smaakvol. Dat spijt me.
De klaproos groeide in Groot Brittannië uit als symbool voor oorlogsslachtoffers. Maar staat ook voor kracht en schoonheid die kan groeien na complete verwoesting.
Laten we alsjeblieft in kracht en schoonheid blijven geloven.
Wonen in Caldese (Italië) 
Baukje ben ik dus. Even uitleggen: gisteren wilde mijn vriendin Baukje even zien hoe ze commentaar kon leveren op Griemmank. Ze deed dat vaak via e-mail, maar ik vond het jammer dat haar vaak zo zinvolle reacties alleen door mij gelezen werden. Dus deed ik het even voor, maar haar naam/mailadres zijn kennelijk blijven hangen 🙂
…en ik maar denken dat ik er een nieuwe ‘fan’ bij heb, Wieneke.
Hahaha, ja……. het leven is toch wel erg hard soms. Maar wie weet wil ze bij jou ook wel lezen. Dat heb ik niet in de hand.
Het is je niet kwalijk te nemen hoor, Emie. Ik wil blijven geloven in kracht en schoonheid, al was het maar voor mijn kleinkinderen.
Het kwade mag nooit de overhand krijgen Marthy.
Helemaal mee eens, blijven geloven in al het goede en mooie. Je bent te streng voor jezelf hoor met je blog van gisteren. Het leven gaat door hoe erg het ook is.
Lief gezegd Jeanne
Dat proberen we, maar het wordt wel steeds moeilijker. Wat voor volslagen gestoord onmens ben je als je dit kinderen kunt aandoen?
Het is absoluut onvoorstelbaar Baukje