Gisteren stond ik minstens een kwartier in de file vast omdat de Brienenoordbrug open stond. Vandaag was het raak op één van de fly-overs op het Prins Clausplein waar ik minstens tien minuten stilstond. Dan besef ik eens te meer in de drukke Randstad te wonen. Vreemd eigenlijk. Want zolang de boel rijdt, ervaar ik het als normaal om me van A naar B te spoeden over vierbaans wegen en ongelijkvloerse kruisingen. Mijn verlangen naar een rustiger tempo en meer natuur om me heen wordt aangewakkerd bij stilstand. Maar kijk. Ik werd vanmorgen op mijn wenken bediend. Een moedergans met zes jongen. In het plantsoen onder ons raam. In Delft, midden in de Randstad.
Wonen in Caldese (Italië) 
Met een razend boze vader gans erbij 😀. Zo schattig!
Ach onbekende buurvrouw Hermieneke, jij ziet ze dus ook! Vandaag waren er nog maar vier jonkies.
Ai, dat is sneu. Ik was er al een beetje bang voor.
PS ik zwaai elke dag, in de hoop dat ik minder onbekend word. Dus als je een dwaas zwaaiend type ziet, kan ik het zijn 🙋🏼
Jeetje die is er vroeg bij!
Wel een teken dat de lente er echt aan komt, Jeanne