Eindelijk. Eindelijk draaide in het Delftse filmhuis de film die al minstens drie weken op mijn wensenlijstje stond. Om kwart over zeven zat het kleine zaaltje helemaal vol. Na drie kwartier stapten twee dames uit onze rij weer op met de verzuchting ‘ jullie werken zeker allemaal in het onderwijs’. Onbegrijpelijk dat mensen deze film niet boeiend vinden. Nee, wij werken niet in het onderwijs maar zijn wel geïnteresseerd in mensen, had ik ze na willen roepen. Hoe dan ook, wij hebben twee uur lang onafgebroken naar een juf zitten kijken die je elk kind gunt. Naar kinderen van verschillende nationaliteiten, uit diverse leeftijdscategorieën en elk met een eigen, vaak dramatische, achtergrond. Ontroerend, grappig en vertederend. Gáán.
Ook bij ons zat de zaal stampvol, veel onderwijzend personeel. Onbegrijpelijk dat men de zaal uitloopt bij zo’n film.
Daar snapten wij ook geen sikkepit van Marthy. Ik ben was echt ontroerd door deze film.
Door de film zag ik weer eens, dat ik zoveel jaren zo’n mooi beroep heb mogen uitoefenen.
Dat snap ik helemaal Jeanne. Het is zo bepalend wie er voor een klas staat. Ik heb grote bewondering voor het enorme geduld en de liefde voor de kinderen die jij en je vakgenoten dagelijks aan de dag leggen.
Ik zet hem op mijn lijstje van boeken en dvd’s.
Ik hoop dat je er net zo van geniet als ik heb gedaan Marja
De film draait vandaag en morgen nog in Maastricht, maar daar ik herstellende ben van een griepje gaat een bezoek aan de bioscoop niet lukken helaas
Vervelend dat je griep hebt Inge, beterschap. En ach, die film komt zeker wel op DVD uit.