Vlak voor we Caldese verlieten, knipte ik een stengel vol met knoppen uit de pioenroos. Nu staat deze vijfbloemige schone bij mijn ouders in een vaasje. De grap is dat de plant waaruit ik knipte alweer een dochter is van de oorspronkelijke boerenpioen die zestig of zeventig jaar geleden bij mijn oma in de tuin stond. Een onvoorstelbaar sterk (bloemen)geslacht dus dat ik tijdens de bloei elk jaar wel even laat zien. Jammer genoeg krijg ik het op mijn tablet niet voor elkaar ook de links naar voorgaande jaren mee te geven. Houden jullie tegoed.
Wonen in Caldese (Italië)
…en 's winters in hartje Delft
Mooi! Ik heb er ook een in de tuin staan, gehad van een overleden dierbare zwager, dus blijft het een speciale plant voor mij.
Krijgt zo’n plant nog meer waarde, Marthy. Ik wed dat je hem ook extra verzorgt
Wauw. Een volhoudertje dus.
Die bloem of mijn moeder, Marja☺
Ik bedoelde de bloem, maar het geldt natuurlijk voor allebei.
Mooi! Dus pioenen doen het wel bij jullie?
Als een speer, Inge
Wat een prachtige dochter ….
gr.grt.ria
Dat zal mijn oma leuk vinden om te horen, Ria