Onvoorzien maar wel heel gezellig brachten twee kleinkinderen hun vrije woensdagmiddag bij ons door. ‘Oma, mag ik even op het tablet Spaanse woordjes oefenen?”Heb jij al Spaans en waarom geen Engels?’ was mijn wedervraag. ‘Engels hebben we ook hoor, maar Spaans is verdieping’, was het antwoord van de negenjarige. Als je hem op de bank ziet zitten met die slungelbenen begint het toch wel erg op een puber te lijken. De kleindochter is in de weer met kleurpotloden. Van haar kreeg ik een schrijfdemonstratie van de woordjes pen, doos en maan. We werden weer eens volop geconfronteerd dat het snel gaat, dat opgroeien.
Ik herken hier onmiddellijk onze oudste kleinzoon in die houding, hij is tien jaar. Heerlijk die jongens van die leeftijd die ‘dweilen op een bank’.
Zo leuk om ze te zien veranderen ook. Die gesprekken die je al met ze kunt voeren, enfin je weet er alles van, Marthy.
Ja , ik moet er ook altijd om lachen , het lijkt wel of ( bijna ) pubers niet
gewoon kúnnen zitten. Soms zijn het net slangenmensen.
Gr.Grt.
Ria
Hij heeft inderdaad nauwelijks gewoon gezeten, Ria en moest bij het zien van deze foto zelf ook wel lachen.
Heerlijk….
We hebben dan ook volop genoten, Henny