Met een professioneel ogende camera in de hand word je vanzelf wat brutaler. Tenminste, voor mij werkt dat zo. Bovendien vroeg het gekostumeerde spektakel in Gubbio er gewoon om. Dus zoemde ik naar hartenlust in, dwarrelde tussen de middeleeuwers door en kon ongehinderd mijn gang gaan. Mensen die een bril dragen (zie blog van afgelopen zondag) tarten het sprookje dat ze proberen in stand te houden. Maar er zijn ook andere factoren waardoor je ziet dat iemand erg van deze tijd is.
Compliment voor je prachtige foto’s en je leuke verhalen erbij. Ik ben er jaloers op!
Grazie Wil
Goh, Emie, die bovenste foto…. Ken je het beroemde schilderij van Jacopa da Pomtorno ? Bill Viola maakte daar een ‘uitgerekte’ video van, schitterend. (zie http://hermitageblog.wordpress.com/2013/06/12/uitrekken/) Daar doet jouw prachtige foto mij aan denken…
Dank voor het compliment, ja ik ken het schilderij maar was zelf nooit op die gedachte gekomen. Bill Viola,s uitvoering kende ik niet maar is erg ontroerend. Ik ben wel erg enthousiast geworden om meer met portretten te gaan doen.
Die met dat mobieltje vind ik leuk, maar die tatoo nog leuker.
Jammer dat hij dat mobieltje niet aan zijn oor zette, Marthy. En ik zag nog veel meer getatoëerde nekjes maar meestal droegen die vrouwen hun haar dan los.
Schlderijen die tot leven komen……JE GENIET ZICHTBAAR!
Dit soort koppen, kostuums en decor vraagt ook om genieten, Vlasje