Ze zat heerlijk warm ingepakt in de wandelwagen toen we vanmorgen vroeg aan de wandel gingen. Gisteravond liet ze zich rond een uur of zeven instoppen en vanmorgen om half acht lachte ze haar eerste stralende lach alweer. Zij en wij hebben genoten van het logeerpartijtje. Toegegeven, deze foto is misschien niet heel erg kleurrijk, maar ons weekend was zó Juliet gekleurd, dat ik niet anders kan dan mijn blog vandaag met haar te sieren.
(kleur bekennen 23)
Wat een scheetje….kan bijna niet anders met zulke leuke grootouders! Tjeerd
Nog even Tjeerd, dan hebben jullie je eigen scheetje
Mooier kan niet !!
Gr.Grt.
Ria
Jij weet een oma wel te vleien, Ria. Maar je hebt gelijk hoor.
Heerlijke foto!
Dank Dorien. Die kleinkinderen, ook bij jou, da’s genieten, hè?
Prachtige ogen heeft ze. Kleurrijk genoeg.
Ogen om in te verdwijnen, zeggen we altijd, Marja
Met zo’n foto is alles je vergeven. Wat wordt je jongste kleinkind al weer groot, wat een heerlijk meisje. Ik realiseer me dat Saar volgend jaar om deze tijd ongeveer ook zover is.
Het gaat allemaal zo snel, hè Marthy. We proberen van elke fase te genieten en dat lukt ons aardig!