In mijn arbeidzame leven verzorgde ik namens mijn werkgever de contacten met de gepensioneerden. We organiseerden jaarlijks een reünie-achtige bijeenkomst, een maal per drie jaar een uitstapje en ook anderszins werd deze groep betrokken gehouden bij het reilen en zeilen van de organisatie. Ook na mijn vertrek bleef ik organisatorisch verbonden met de groep van gepensioneerden. Maar daar kwam vanmiddag een einde aan. Mijn bestuurstermijn zit er op en het is wel mooi geweest, ook. Naast een cadeaubon kreeg ik dit prachtige boeket. Wat een kleuren. Wat een weelde. Van nu af aan word ik zonder enige voorkennis uitgenodigd bij gepensioneerdenbijeenkomsten. Ik schrik altijd nog als deze kreet op mijzelf betrekking heeft.
Wat leuk. Je zit nu in je eigen doelgroepje.
Mijn eigen doelgroepje. Dat was ook een leuke titel boven mijn blog geweest, Marja!